Luister eens...

Het jaar 1524 - Diepenveen

  • Geschreven door Joke Eikenaar
  • Leestijd 4 minuten
  • 1169 x bekeken

Eerst dacht Ties dat de kar die langs de weg stond, onbemand was. Zo’n stilte hing er omheen. Pas toen hij er bijna voorbij was, zag hij de menner op de bok. Met zijn gezicht in zijn handen.

Start Het jaar 1524 - Diepenveen

‘Is er iets?’ vroeg Ties. ‘Kan ik iets voor u doen?’ De man keek op. Een verdrietige blik. Rooddoorlopen ogen. ‘Dank, maar nee. Tenzij je een priester bent.’ Ties schoot bijna in de lach, maar hield zich in. De man was bloedserieus. ‘En wat zou een priester kunnen betekenen voor u?’ ‘Die kan me hopelijk…vertellen…’ Hij slikte moeizaam. ‘Als je dit pad volgt, kom je bij het nonnenklooster Diepenveen. Daar heb ik nichten zitten, een zus, en een tante. Van de families Essink en ter Beecke. Nou zei iemand me dat er gevochten is. Binnen de kloostermuren. Er zouden doden zijn gevallen. Ik ben er net geweest voor informatie, maar niemand wil me iets vertellen.’

‘Er is gevochten in het klooster?’ Ties’ verbazing was hoorbaar. ‘Door de nonnen?’ ‘Dat hoop ik toch niet. Het gaat allemaal om het gedoe rond die nieuwe Bisschop die niemand wil, Hendrik van Beieren. Hij is benoemd, maar nog niet gewijd. Ze kunnen nog van hem af. Zwolse afgevaardigden zijn naar klooster Diepenveen gegaan voor overleg over de bisschop die hun opgedrongen wordt. Ze hadden een vrijbrief, maar zijn toch door Geldersen aangevallen.’ ‘En je weet niet of je familie ongedeerd is?’ ‘Precies. Die kloosterlingen vertellen je nooit iets. En een non praat al helemaal niet met een man. Ons halve familiekapitaal is het klooster ingegaan, maar reken maar niet dat dat je ergens recht op geeft.’ De man klonk bitter.

‘Komt u van ver?’ vroeg Ties. ‘Uit Zwolle. Onze familie is er een van schepenen, drosten en lage adel. Mijn ouders waren niet blij, dat mijn zus het klooster inging. Gelukkig is Zwolle een Hanzestad. Daardoor is het ons toch nog voor de wind gegaan. Anders had het klooster ons nog geruïneerd.’ De man overdreef, wist Ties, maar hij snapte diens frustratie. ‘En toch sta je hier.’ ‘Ja. Familie blijft familie. Dat is me lief.’

Fotocredit: Barbara Trienen

Geschreven door Joke

Joke Eikenaar is illustrator en schrijfster en woont dichtbij Zwolle. Geschiedenis is haar passie. Met name die van de Lage Landen boeit haar enorm. Voor haar historische romans en verhalen dompelt ze zich met veel liefde onder in uitgebreide research.